About A Girl

Saar stond voor de deur van het internaat genaamd ‘Eikenweide’, het leek meer een villa dan een internaat, vond ze. Eigenlijk was het best wel eng, ze kende daar niemand. Uiteindelijk belde ze aan. Een knappe jongen deed open.
“Ja?” vroeg hij. Hij keek naar Saars valiezen en zei toen: “Jij bent waarschijnlijk die nieuwe, ik breng je wel even naar meneer Koekelberghe.”
Saar kon met moeite haar lach inhouden toen ze die naam hoorde. De jongen had het gezien.
“Lach maar niet te luid,” zei hij, “meneer vindt dat niet leuk.”
Maar de jongen kon zelf zijn lach bijna niet inhouden. Ze volgde hem naar binnen. Het was een grote en mooie hal. De jongen liep een trap op en stond stil bij de eerste deur. Toen hij zich omdraaide, draaide hij nog iets door zodat hij weer met zijn gezicht naar Saar keek.
“Ik heet trouwens Jelle,” zei hij.
“Saar,” fluisterde ze. Toen liep hij de trap af. Saar klopte aan en er deed man van middelbare leeftijd en kalend hoofd open.
“Saar,” zei ze opnieuw en stak haar hand uit. Maar meneer Koekelberghe schudde die niet en Saar stak hem vlug weg.
“Wij spreken hier met twee woorden,” zei hij streng.
“Het spijt me,” zei Saar. “Meneer,” voegde ze er snel naar toe.
“Dat is beter,” zei hij. “Volg me.”
Hij ging de hoek om en ze zagen twee meisjes die aan het praten waren, maar zwegen abrupt toen meneer Koekelberghe langs kwam.
“Hang hier niet in de gang te hangen, naar jullie kamer!” zei hij. “Hier,” zei hij tegen Saar. “Jij slaapt bij Shana en Maud.”
Saar liep naar binnen en meneer Koekelberghe liep weg en sloeg de deur achter zich dicht.
“Saar,” zei ze voor de derde keer in een half uur. Een blond meisje stond op, liep naar haar toe, pakte Saars pols en keek ernaar.
“Jij wint,” zei ze tegen het andere meisje.
“Ik zei het toch. Ik ben Maud,” zei ze tegen Saar.
“Saar,” zei ze voor de vierde keer.
“En bevalt het je hier?” vroeg ze.
“Ik ben pas 2 seconden binnen,” zei Saar, “Maar ik heb wel al een mooie jongen gezien.” voegde ze er fluisterend aan toe.
“Wie?” vroeg het blonde meisje.
“Jelle, of zo,” antwoordde Saar.
“Mmf,” zei het meisje met blond haar afkeurend.
“Wat is er?”
Maar Maud schudde haar hoofd. Saar zweeg. Toen schoot haar nog iets te binnen dat ze al had willen vragen, maar de kans nog niet kreeg.
“Waarom pakte je daarjuist mijn arm vast?” vroeg ze.
“Om te kijken of je je zelf kraste.”
“Wat? Dat is belachelijk! Waarom zou ik zoiets doen?”
“Shana vond dat je er zo’n type uitziet, maar ik vind dat niet,”antwoordde Maud.
“Jij denkt ook alleen maar positief over mensen. Niet iedereen is zo goed als ze eruit zien,” bracht Shana ertegenin.
“Maar jij ging nu wel op het uiterlijk af, en jij zou wel een beetje positiever mogen denken!”

De weken gingen voorbij en als snel wist Saar alle namen van de mensen op het internaat. Haar kamergenoten: Shana en Maud, de drie andere meiden: Shauni, Janouk en Yalenka. Dan de vier jongens: Jelle, Brent, Lukas en Tomas. Al snel naderde het nieuwe schooljaar. De avond ervoor was er wel wat spanning in huis.