Νυχτολούλουδο

Περασμένα Μεσάνυχτα... Έχω ήδη διασχίσει το δρόμο για το σπίτι και στέκομαι έξω απ'την πόρτα, ψάχνοντας τα κλειδιά μου...

Ήταν τα γενέθλια της Σάρα και έκανε πάρτι στο Addiction Chocolate (το μέρος όπου δουλεύω). Η βάρδιά μου τελείωνε στις 9 και έτσι θα μπορούσα και εγώ να διασκεδάσω μαζί με τις κολλητές μου και... πολλούς άλλους που ούτε καν ήξερα... Πήγα γρήγορα στο πίσω μέρος του μπαρ να βάλω τη στολή μου στο βαλιτσάκι και να βγάλω τα ρούχα για το πάρτι: μια μαύρη μακριά μπλούζα, μινι γκρι σορτσάκι και μαύρες γόβες.

Βάφτηκα ελάχιστα γιατί δεν ήθελα να αργήσω , οι τύψεις είχαν αρχίσει να με πιάνουν αφού τις άφησα να φουσκώσουν 30 μπαλόνια μόνες τους ξέροντας πως η Άμπι είχε άσθμα! Κατευθύνθηκα λοιπόν προς τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για πάρτι! Δεν είχα ξαναδεί αυτό το χώρο, συνήθως ετοιμάζω τις παραγγελίες και βρίσκομαι πίσω απ'το ταμείο. Στο βάθος της αίθουσας υπήρχε μια σκηνή με ένα μικρόφωνο στο κέντρο, για το συγκρότημα που είχαμε κλείσει λογικά. Μπροστά απ'τον αριστερό τοίχο βρισκόταν ένας τεράστιος κόκκινος καναπές με ένα χαμηλό τραπεζάκι μπροστά, ίδιου μήκους. Στο δεξή τοίχο, πάλι, είχε τοποθετηθεί ένα τεράστιος πάγκος γεμάτος ποτήρια, φρουτοσαλάτες, πιατάκια και λιιιιιιιγο αλκοόλ (Δεν το ακούσατε από εμένα, χαχαχα), καθώς στο τέρμα υπήρχε αρκετός χώρος για την τούρτα. Η Σάρα στεκόταν στο κέντρο στέλνοντας SMS με το κινητό της. Την αγκάλιασα, της ευχήθηκα χρόνια πολλά και της έδωσα το δώρο της! Με ευχαρίστησε και το ακούμπησε στον καναπέ. Λίγο πιο πέρα η Άμπι διακοσμούσε το χώρο. Πήγα κι εγώ να τη βοηθήσω. Από στιγμή σε στιγμή θα έφταναν οι καλεσμένοι.

Πριν περάσουν ένα-δύο λεπτά μπήκε το αφεντικό μου στην αίθουσα.

-Δίς Γουίνστον!

-Ορίστε, κ.Λοουνς! είπα σαστισμένη

- Έχετε ένα τηλεφώνημα!

- Μάλιστα, έρχομαι...

Άφησα την Άμπι και έτρεξα στο δωμάτιο του προσωπικού.

Ποιος να ήταν;

Φυσικά ο πατέρας μου! Ποιος άλλος; Ήθελε να μάθει πόσο θα αργήσω... Κλασικός έλεγχος! Τι να περίμενε κανείς από Σερίφη... Βαρέθηκα πια! Τέλος πάντων, πίσω στο πάρτι!

Η Σάρα με έβαλε να κάτσω στην είσοδο για να μοιράζω σοκολατάκια σε όποιον έμπαινε. Ουφ, και ποιος δεν ήρθε! Για να συνοψίσω , τέλος πάντων, μετά τις 10 ήρθε και το συγκρότημα και η νύχτα πήρε φωτιά! Ακούσαμε από Kiss μέχρι και Stan! Όταν έφτασε η ώρα της τούρτας, τα φώτα έπεσαν και η Άμπι τραγούδησε μια δικιά της version του Happy Birthday to you! Σιγά σιγά άρχισε να φεύγει κι ο κόσμος ώσπου μείναμε οι 3 μας!

Κατά ένα πολύ περίεργο τρόπο δε μπορώ να βρω τα κλειδιά μου... Ή τα άφησα στο μαγαζί ή μου έπεσαν ή δεν ξέρω τι άλλο μπορει να συνέβη... Πραγματικά δε θα ήθελα να ξυπνήσω τους γονείς μου αυτή τη στιγμή γιατί εκτός απ'το ότι θα άκουγα κήρυγμα , θα κατέβει και ο ξεροκέφαλος ο αδερφός μου να παραστήσει το μεγάλο και -λέμε τώρα- το καλό παράδειγμα.

Χμμμ, πρέπει να έχω αφήσει ένα ζευγάρι αντικλείδια κάτω από εκείνο το νυχτολούλουδο στο δάσος. Ας ρίξω μια ματιά, δε χάνω κάτι...

Ήταν ένα σχετικά ψηλό δέντρο, πράσινα φύλλα πάνω στα οποία έτρεχαν δροσοσταλίδες ενώ τα άνθη του γυάλιζαν στο φώς της πανσελήνου. Σήκωσα το κεφάλι μου προς τον ουρανό θαυμάζοντας την ομορφιά του ουρανού. Μικρά αστεράκια, σαν φωτεινούς λεκέδες πάνω σε ένα βαθύ γαλάζιο μανδύα. Φυσικά , δε θα μπορούσα να μην προσέξω το φεγγάρι. Έλαμπε μόνο του σαν ένα μοναχικό φάρο στη μέση μιας ήρεμης θάλασσας η οποία ήταν γεμάτη από συντρίμμια πλοίων.

Κούνησα το κεφάλι μου και ξαναπροσγειώθηκα στο σήμερα. Έπεσα στο έδαφος για να μπορέσω να φτάσω μια γυαλιστερή πετρούλα , κάτω απ'την οποία βρισκόταν ένα κλειδάκι. Είχα πέσει κυριολεκτικά ολόκληρη κάτω από την πλούσια φυλλωσιά , ώσπου άκουσα βήματα... Κάποιου ζώου προφανώς, σκύλος, ελάφι, άλογο , ιδέα δεν έχω. Ενοχλημένη από τον ήχο της ανάσας του λαχανιασμένου πλάσματος, άνοιξα την τσάντα μου και έβγαλα ένα σαντουιτσάκι που πήρα το μεσημέρι πριν ξεκινήσω τη βάρδια μου. Θα του το έδινα και μετά θα εξαφανιζόμουν. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα αυτή τη στιγμή θα ήταν ένα ... ότι κι αν ήταν... να με ακολουθεί!

Με μια αδέξια κίνηση σηκώθηκα στα πόδια μου, τίναξα το χώμα απ'τα γόνατά μου και σήκωσα το πρόσωπό μου για να αντικρίσω το ζώο...

ΩΧ ΘΕΕ ΜΟΥ!

Ένα συναίσθημα φόβου με πλημμύρισε... Δεν το πιστεύω! Μα πως είναι δυνατόν; Απόψε βρήκε; Γούρλωσα τα μάτια μου και ξανακάθησα στο χώμα , ακίνητη για να μην τον αγριέψω... Ήταν....

Ένας λύκος!

Δεν ήθελα να βλέπω άλλο... Δε θέλω να δω αυτό το κτήνος να με κατασπαράζει ζωντανή. Καλύπτω τα μάτια μου με τις παλάμες μου και περιμένω για τα χειρότερα...

Περίεργο... Ο λύκος δεν κουνιόταν. Είχε καθίσει όπως τα σκυλάκια και με παρατηρούσε. Χώρισα διστακτικά τα δάχτυλα μου για να τον κοιτάξω. Στράβωσε το κεφάλι του και με κοίταξε με ένα απορημένο βλέμμα... Αυτό το βλέμμα... Αέρας θάρρους φύσηξε το πρόσωπό μου και η ομορφιά του ζώου με συνεπήρε:

Πράσινα μελαγχολικά μάτια, κάτασπρο τρίχωμα με μαύρες κηλίδες που φωσφόριζε όταν το φως του φεγγαριού ερχόταν σε επαφή με τις άκρες του...

Έμεινα να κοιτάω σαν υπνωτισμένη όταν ξαφνικά το βλέμμα του έπεσε στο χέρι όπου κρατούσα σφικτά το τυλιγμένο από ζελατίνη σάντουιτς. Γεμάτη σιγουριά για τις καλές προθέσεις του λύκου, ξετύλιξα το ψωμάκι και άπλωσα το χέρι μου να του το δώσω. Με αργά βήματα, με πλησίασε και απαλά τράβηξε τη μία άκρη του σάντουιτς απ'τα τρεμάμενα δάχτυλα μου. Σωστός κύριος! Το τοποθέτησε στο έδαφος και άρχισε να κόβει μικρές δαγκωματιές. Ένα χαμόγελο έσκασε στο πρόσωπό μου και ένα κύμα συμπάθειας για το ζωάκι άρχισε να δημιουργείται στην καρδιά μου.

Όταν ικανοποίησε την πείνα του, τόλμησα να το χαϊδέψω στην κορυφή του κεφαλιού του και αυτό αγκάλιασε το χέρι μου με το ποδαράκι του. Ωωωωωωω! Αυτό ήταν... τα παιδικά μου τραύματα ήρθαν στην επιφάνεια! Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ένα κατοικίδιο... Οι γονείς μου δεν μου το επέτρεπαν!

Αμάν! Τι είπα; Οι γονείς μου! Αυτό ήταν, την έκατσα! Κοίταξα στο ρολόι του κινητού το οποίο έδειχνε 3... Είπα καληνύχτα στο λυκάκο και υποσχέθηκα να το ξαναταΐσω αύριο! Δεν πιστεύω πως κατάλαβε τι είπα, αλλά ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάμε τη νοημοσύνη των ζώων!

Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και έφτασα στην εξώπορτα. Ευτυχώς ξεκλείδωσα και μπήκα στο χολ. Εννοείται πως έβγαλα τα παπούτσια μου για να μην κάνω φασαρία! Ανέβηκα τη σκάλα και μπήκα στο δωμάτιο μου. Ξεντύθηκα, έκανα μπάνιο,έβαλα το νυχτικό μου και έπεσα κάτω απ'τα λιλά σεντόνια μου. Αγκάλιασα το μαξιλάρι και έριξα μια ματιά στις αφίσες στον τοίχο. Δεν βλέπω την ώρα να τα αφηγηθώ όλα στις λατρεμένες μου... Καληνύχτα ♥